Weer Zo'n dag

Daar zijn we weer. Inmiddels een hoop gebeurd maar dat zal ik u onthouden met een lang verhaal dus bij deze een opsomming:

Per 1 september 2008, Mark nieuwe baan als accountmanager bij het CIB te Zoetermeer
11 juni 2009 ,Wenny's moeder opgenomen in ziekenhuis met hartritmestoornis.
Half juni 2009. Wenny moeder is weer gevallen, nu in ziekenhuis en breekt haar heup wederom
Eind juni 2009, Wenny's moeder krijgt te horen dat ze na nog (een laatste check foto) naar huis
mag. Zelfde middag blijft na foto dat haar heup uit de kom is. Handmatig erin zetten lukt niet.
Eind juni 2009. Heup ma met operatie weer in kom gezet.
Begin juli 2009. Wederom heup uit de kom bij Ma.
Begin juli 2009, Gesprekmet artsen en schoonvader en zwagers over toekomst been Ma.
Pittig gesprek waarbij wordt besloten heup nog een keer in de kom te zetten en dit met platen te fixeren.
Half juli 2009. Been Ma wordt er niet beter op, toestand Ma ook niet. Laatste heupmateriaal wordt door lichaam afgestoten. Amputatie heup wordt reeele optie
Half juli 2009. Zodra Ma weer op krachten is wordt ze geopeerd en wordt haar heupgewricht verwijderd.
Eind juli 2009, Ma is klaargemaakt voor operatie maar hart slaat op hol en artsen nemen risico (5%) niet.
Dinsdag (begin augustus) . Na een heerlijke vakantie (retranchement) op bezoek geweest bij Ma. Zij maakt een lusteloze en afwezige indruk.
Dinsdag week later, Schoonvader wordt gebeld en moet met spoed naar ziekenhuis komen, Gaat niet goed met ma.
Woensdag, half augustus , Ma wordt i.v.m. ernstige infecties met spoed van heupgewricht verlost.
Woensdag. Wenny gaat met schoonzus Jantina op bezoek, Ma is wakker en door medicatie redelijk afwezig maar aanspreekbaar.
Donderdag, Mark met zwager Roland op bezoek. Ma heeft het heel erg benauwd door slijmvorming en beginnende longontsteking. Valt telkens weg.
Vrijdag, Wenny op bezoek. Ma erg benauwd, arts geeft aan dat het zo niet langer gaat en stelt voor Ma kuntmatig in slaap te brengen zodat haar lichaam rust krijgt. Infectie erg zwaar.
Zaterdag augustus 2009 22.30 uur. Telefoon gaat, schoonvader belt met mededeling dat we de telefoon naast ons bed moeten houden want het kan elk moment afgelopen zijn met Ma. Hartritme is weer van slag en infecties zorgen voor hele hoge koorts.
Zondag half augustus. Mark met schoonvader en Roland op bezoek. Ma ligt er weer redelijk rustig bij. Hart deze morgen met twee schokken weer in Ritme gekregen. Zwagertje Gerco is hele nacht in ziekenhuis geweest en vanaf nu ook ons aanspreekpunt. Toestand MA nog steeds erg kritiek. Middag gaat Wenny met Jantina, Zwager Pedro en Schoonzus Alice uit Ten Boer Groningen zijn ook geariveerd. Lastig maar Pedro neemt soort van afscheid.
Maandag, tostand ma gestabiliseerd, maar nog steeds erg broos.
Woensdag eind augustus. Toestand Ma afgelopen tijd niet veel verbeterd maar ook niet verslechterd. We worden goed op de hoogte gehouden hoewel de ene verpleegkunndige de ander weer tegenspreekt. Ma krijgt bloedingen aan haar Slokdarm en loopt langzaam leeg. 25 zakken bloed vullen bij maar bloedingen stoppen niet. KNO arts stelt voor stollingsmedicijnen medicijnen te geen toedienen. Deze medicijnen zijn slecht voor het Hart en moeten werken. Weer advies telefoon naast ons bed te leggen, is weer kantje boord.
Donderdag, bloedingen zijn gestopt, longinfectie wordt kleiner, Weerstand is beter, bloeddruk laag maar acceptabel. hart goed op ritme en koorts is verdwenen.
Zaterdag. Voorstel om langzaam te stoppen met slaapmedicatie maar eerst moet de beademingsbuis uit haar keel. Maandag, operatief wordt beademingsbuis verwijderd en met incisie in keel aangebracht onder adamsappel. Dinsdag eerste aanzet tot stoppen alaapmedicatie.
Ma begint langzaam zelf een teugje adem te nemen. Dit alles nog onder toezicht van Zwager Sjaak en Schoonzus Trinet uit Australie. Zijn voor tien dagen overgevlogen.
Maandag, Sjaak en Trinet nemen afscheid van Ma en vliegen terug naar Australie. Trinet komt over 3 weken weer terug met haar gezin voor een vakantie.
Zaterdag, Zwager Hugo en schoonzus Femke zijn s'middags getuige van een (schoon)moeder met geopende ogen. Wenny hoort dit en vetrekt onmiddelijk naar het Hospitaal. Ook zij is getuige van een aankijkende moeder.
Week 38, Ma houd steeds langer haar ogen open maar reageert verder niet op prikkels (uiterlijk dan) Aan haar bloeddruk is wel enige vorm van opwinding te herkennen.
Tot zover alles in een notedop.



Wenny moeder ligt nu ca 5 weken op de intensive care maar is na kantje boord nu langzaam aan het wennen om zelfstandig weer te beademen

Gelukkig en Gezond 2009

Aan een ieder die dit leest. Een gelukkig en vooral gezond 2009

Nee he niet weer

Afgelopen dinsdagavond om een uur of half negen ging de telefoon. Weeny was net naar beneden gekomen om na het sporten nog wat te rekken en te strekken dus nam ik , gentleman als ik ben, de telefoon op. Ja Mark met mij, geef mij Wenny even. Ik zeg, ook goedenavond schoonvader met mij is alles goed dank u en ik hoop met mijn schoonvader ook ? Nee en geef me nou Wenny even. Ik schat de erbst van de situatie nog steeds niet helemaal in omdat er wel vaker wat paniekerig wordt gebeld en dat blijkt later een medische vraag te zijn aan mijn zustertje Wenny. Ik hoor Wenny nog even een beetje Lacherig de telefoon aannemen met de vraag "waar is de brand?" Twee seconden later roept ze keihard WAT !!!!. Nee he. Ik hoor haar haar vader een beetje geruststellen en zeggen met een beetje een vermoeide stem, Ja ja ik kom eraan, en legt neer. Ze kijkt me een beetje hulpeloos aan en zegt dan" Ma is weer gevallen. Als u de vorige verhaaltjes hebt gelezen weet u dat dan de alarmbellen zijn gaan rinkelen. Wenny trekt haar jas aan, ik krijg een kus en ze zegt "tot straks" en ze vertrekt met de auto. Na ongeveer drie kwartier gaat de telefoon, Wenny zegt, Ik ga met ma naar de huisartsenpost want ze is op haar knie gevallen en heeft erg veel pijn, je ziet me wel weer verschijnen. Na een half uur weer telefoon, Ik ga met ma mee naar het zieknehuis want de dokter is geweest en die heeft een ambulance gebeld, er moeten toch foto's gemaakt worden van haar heup en van haar knie. Ik was in de veronderstelling dat ze inmiddels in het SFG op de huisartsenpost was dus vraag ik heel onbenullig, een ambulance ? De huisartsenpost zit aan het zieknehuis vast ? Nee we kregen ma niet in de auto en dus is de dienstdoende arts hierheen gekomen. Ik ben nog bij PA en MA. Oh antwoord ik. Om 22.45 uur gaat de telefoon, Ja Mark met mij hoor ik een zielig stemmetje, weet je al wat, Ik weer" het lijkt me dat ze eerst u bellen Pa , oh ja maar heb jij nog niets gehoord ? Nee , Sjonge wat duurt dat allemaal toch lang. Ik probeer uit te leggen dat de periode van her=t eerste belletje en deze ongeveer maar twee uur heeft geduurd, daartussen is de dienstdoende arts geweest en en een ambulance, Die was er om ca 21.45 dat is nog maar een uur geleden en een kwartier rijden, dan naar de EHBO waar ze echt geen extra haast maken omdat Mevrouw vd Stoep binnenkomt, foto's maken, wachten op de foto's en de uitslag. Oh ja nou dan zullen ze zo vast even bellen zegt Pa. Na vijf minuten gaat de telefoon, Ik neem een beetje geiriteerd op en weer een zielig stemmetje " Heb jij al wat gehoord ? Nee pa ik heb je net uitgelegd dat ze eerst u zullen bellen. Nou ja oke dan. Inmiddels is het 23.15. De telefoon, een lichte zucht kan ik niet onderdrukken, Is Wenny al thuis ? Nee pa want dan belt ze je, Wat duurt dat allemaal toch lang ? Oh ja ze hebben gebeld en het ziet er niet zo best uit, (ik) Oh wat is er dan, Dat weet ik niet meer maar ze moet in het ziekenhuis blijven. Dat is mooi .... zeg ik. Ja zegt Pa. Weet je wat ?opper ik , Als Ma nou toch niet meer thuis komt slapen ga dan "lekker" zelf rustig naar bed en probeer een beetje te slapen, Mijn schoonvader geeft mij gelijk en zegt dat te gaan doen. 23.45 uur. Ah de telefoon, dat zal Wenny zijn, met Mark ? Zijn ze al thuis ? Nee Pa, als ze thuis is laat ik haar naar u bellen , is dat een goed idee? ja dat is een goed idee. Enne Mark bedankt voor je geduld met me ik zeg met het wegslikken van een klein brokje, U weet dat we altijd voor jullie klaarstaan. Ja dat weet ik zegt hij met lichte trots. Mijn schoonvader was dus zo geschrokken dat hij van bezorgdheid niet meer wist wat te doen en dus is gaan bellen. 01.30 uur, ik had besloten op Wenny te wachten en haar een slaapmutsje of hartvewarmertje in te schenken maar ik val om van de slaap. Ik kijk nog een keer uit het raam maar zie niets dan straatlantaarns en ik besluit toch maar mijn mandje op te zoeken. Op het moment dat ik mijn voet op de eerste trede zet van de trap hoor ik het tuinhek opengaan en daar is ze . Wenny d'r ogen staan open en ze zit duidelijk nog vol van de gebeurtenissen. En ? vraag ik met spanning. Op de plek waar je bovenbeen het kniegewrich raakt (zo'n soort bot wat piraten gebruiken) is in tweeen gespleten en dus gebroken. Ze moet weer geopereerd worden en zo snel mogelijk en ze gaan met platen en schroven de boel weer netjes maken. En d'r heup vraag ik nogal bezorgd. D'r heup is nog helemaal goed, alles zit op z'n plaats en dar is niks mis mee. Wenny roemt haar moeder dat ze zo'n taaie is maar nu had ze erg veel pijn zegt ze. Om een lang verhaal kort te maken. Mijn schoonmoeder is wederom gevallen na haar heupoperatie en ligt nu wederom in het ziekenhuis. Haar heup is gelukkig heel gebleven maar haar knie is gebroken. Het hele circus (revalidatie) gaat dus weer opnieuw beginnen, maar ze is zoals gezegd een taaie en met alle vetrouwen in de Heer gaat het allemaal goed komen. Wordt vervolgd

flinke klapper

Woensdag (gisteren) was ik (mark er vroeg uit. We (ik en een collega) samen met klanten een bezoek brengen aan onze fabriek in Duitsland om aan de klanten te laten zien dat wij een topproduct (recyclede cartridges) leveren. Om 7.00 uur uit Bergschenhoek weggereden om de eerste klant om 8.30 uur in Tilburg op te pakken. Net over de Brienenoordbrug was mijn reis echter al ten einde. Een aanrijding tussen en vrachtauto en een dame in een peugeot 206 pakte voor mij dusdanig verkeerd uit zodat ik om ongeveer 7.30 uur een filemelding op de A16 ter als gevolg van een ongeluk op mijn (ons) conto had staan. De peugeot 206 werd door de vrachtwagen aangetikt en zo gelanceerd waardoor ik(reed naast de vrachtwagen) ineens een half tollend 206 voor mijn auto zag schieten. Ondanks alle rem en ontwijkpogingen kon ik haar niet meer missen. De 206 tolde nog 3x om haar as en kwam tot de middenvangrail tot stilstand. Het is een wonder dat we geen van beiden letsel hebben opgelopen en dat er verder geen auto's bij betrokken waren. Ik had dus duidelijk Iemand die over mij waakte. De toestand waar je dan in beland is echt een grote organisatie die vlekkeloos in elkaar overliep. Een aardige man die ons meteen terzijde stond en 112 belde. De eerste motoragent die gelijk de weg met rode kruisen afzette en gelijk een ambulance belde toen de vrouw klaagde over pijn in haar nek en schouder. De agenten die het ongeval op kwamen nemen. De ongevallendienst en de autobergers. Zij allen zorgden ervoor dat we om ca 8.15 uur aan een kop koffie zaten in een verwarmd kantoor. Weer een belevenis maar deze had ik graag gemist. Ik ben weer terug naar kantoor gegaan waar verder weinig uit mijn handen kwam en s'avonds kwammen pas echt de bibbers. Ik heb de jongen en meisjes van de jeugdvereniging voor deze avond afgebeld want ik zag het niet zitten. Op de foto lijkt het mee te vallen maar de auto staat zeker 1 cm uit het lood. Het was een flinke klapper

Hallo, daar zijn we weer. Gisteren toch wel een beetje vervelend bericht gekregen. Wenny's moeder moet toch opnieuw onder het mes. Op woensdag 2 januari is zij geopereerd voor haar 2e nieuwe heup. alles ging voorspoedig en na 6 dagen mocht ze het ziekenhuis alweer verlaten. Na enkele dagen thuis is zij gevallen en dat zorgde voor veel pijn. Zij is echter een bikkel en laat zich niet zo snel kennen, hoewel ze nu toch wel aangaf veel pijn te hebben. Het ging allemaal wel voorruit maar niet zo snel als de vorige (andere) heupoperatie. Tot ze gisteren voor controle naar het ziekenhuis is geweest. Naar nu blijkt is het (kunst) gewricht gebroken en de kogel waar het (kunst) gewricht in huist is ook losgeschoten en gedraaid. Ze zal binnen nu en twee weken dus opnieuw onder het mes gaan en ook dan kan de dokter met zekerheid zeggen hoe groot de schade is. Alles wat vervangen was zal nu opnieuw vervangen moeten worden. Ma Nel was gisteren dus best teneergeslagen en bij ons thuis was de sfeer dus ook niet helemaal top. Vandaag wat realistischer tegen de zaak aangekeken en Ma heeft zich er ook maar bij neergelegd. De hele Familie vd Stoep over de hele wereld is inmiddels ingelicht en ook daar waren de reacties down en emotioneel. Laten we God bidden voor een slagende operatie en nu wel een voorspoedig herstel.

Rust wedergekeerd.

Afgelopen zondag is Wenny (hiep, hiep hoera) 38 jaar geworden. De meiden hadden de hele week al zitten beraadslagen hoe en welke cadeautjes ze zouden geven. Ze hebben prachtige tekeningen gemaakt en vonden het zelfs zo spannend dat zondag zonder morren met mamma mee gingen naar de Kerk. Eenmaal thuis begon werd het wachten beloond. Cadeautjes en tekeningen aan mamma gegeven en natuurlijk een lekkere tompouche naar binnen zitten werken. Wenny wilde niet teveel aandacht aan haar verjaardag geven omdat haar moeder revaliderend is van een heupoperatie en zodoende kwamen pa en ma Frijhoff een bakkie doen met natuurlijk een heerlijk tompouche. Vandaag erachter gekomen dat onze jongste dochter Ilse meer genen van haar vader heeft geerfd dan van haar moeder. Het lijkt wel of ik in de spiegel terugkijk naar mijn jeugd. Britt (de oudste) vergelijk ik dan met mijn grote broer Peter en Ilse met mij. Ilse kan echt blijven ziekstralen en uitdagen en Britt kan heel veel hebben maar er komt een moment dat de spreekwoordelijke druppel valt en dan is het hommeles in huize Frijhoff. Ik hou overigens mijn hart vast voor de jongste telg Jens want die heeft volgens mij dit karakertrekje in het kwadraat. Overigens wel ontdekt dat Ilse ook (net als haar vader) een heel klein hartje heeft. Boos worden helpt niet maar toen ik op haar gevoel aansprak kwamen de waterlanders en zocht ze gauw troost bij pappie en bood ze haar excuses aan bij haar groet zus. voor zolang dit duurt is de rust dus weer even wedergekeerd. Over pappie gesproken,afgelopen week kwam het bericht dat papi uit Rochefort op 82 jarige leeftijd is overleden. Papi was toch wel een beetje mijn vriend als we bij onze vrienden in La Rochelle op bezoek waren. Ik had wat gehad met zijn kleindochter en mijn ouders gingen en gaan nog steeds regelmatig op bezoek. Voor mij is het denk ik inmiddels alweer een jaar of 10 geleden dat ik daar ben geweest maar als ik er was en er werd een apperatief gedronken of gegeten dan kwam papi steevast naast me zitten en schonk elke keer mijn glas vol zodat hijzelf ook meer kon nuttigen dan goed voor hem was. Mijn broer noemde hij overigens pieper. Ik hoop dat God een mooi plekje voor hem heeft ingericht en wens mami en alle anderen veel sterkte.

Naar het Ziekenhuis

Vandaag heb ik (Mark) een vrije dag genomen om samen met onze jongste dochter op excursie te gaan naar het Lange Land ziekenhuis te gaan met de jongste groepen van de Koninging Beatrix School. We hebben erg genoten van de rondleiding op de kinderafdeling en de uitleg die de pedagogische mevrouw ons gaf. We kregen ook nog een kadootje na afloop. Verder waren Britt en Ilse vanmiddag vrij. Britt ging bij een vriendinnetje spelen en pappa had nog wat te klussen. Jens en mamma hielpen pappa daarbij